عشق، خودش خواهد آمد. نمیتوان از آن فرار کرد. عشق خودش آهسته آهسته و در گوشهای میآید و در گوشهای از قلب مهربانت آرام و بیصدا مینشیند و تو متوجهاش نخواهی بود و بعد ذرهذره قلبت را پر میکند؛ کمکم مثل ساقهی «مهر گیاه» در تمام جانت میپیچد و ریشه میدواند، به طوری که بیآن نمیتوانی تنفس کنی.